تاریخچه طراحی لباس
طراحی لباس یکی از قدیمی ترین صنایع دستی است که انسان ها صدها هزار سال است (تقریباً 170000) آن را تطبیق داده و به کمال رسانده اند. چیزی که به عنوان ضرورت برای محافظت از ما در برابر شرایط آب و هوایی سخت و تهدیدات محیطی بالقوه آغاز شد تا نمادی از وضعیت ظاهرباشد و در نهایت با احساس ما از خودمان در هم آمیخته شود. طی سال های متمادی افزایش دانش ما در زمینه تولید لباس همراه با پیشرفت فناوری هایی مانند کارخانه های پنبه و پشم، به انسان ها این امکان را داد که در طراحی لباس خلاق تر شوند و مرزهای آن چه را که می توانیم با پارچه های ساده ایجاد کنیم، فراتر برند. از زمان انقلاب صنعتی، مد حتی بیشتر تکامل یافته و به یکی از قدرتمند ترین و تأثیر گذارترین صنایع روی کره زمین تبدیل شده است. با ظهور کارخانه های بزرگ و ماشین آلات پیچیده که امکان تولید در مقیاس بزرگ و سیستم زنجیره تامین پیچیده را فراهم می کند، روند طراحی واقعی تا قرن بیست و یکم تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است. از آن جایی که صنعت تولید لباس تا دهه 1970 شکل گرفت، زمانی که شرکت های بزرگ تر شروع به استفاده از رایانه کردند، روش‌های طراحی دستی مانند طراحی یا ردیابی تنها راهی بود که طراحان مد می توانستند تصور کنند که لباس تمام شده شان در ظاهر چگونه است.
طرح ها
همان طور که قبلا ذکر شد، لباس ابتدا برای ضرورت، سپس برای ایجاد موقعیت اجتماعی و در نهایت به عنوان نوعی ابراز وجود اختراع شد. مد می تواند به مورخان چیزهای زیادی در مورد زمانی خاص مانند نگرانی ها یا باورهای فرهنگی بگوید. اولین نشانه از ایجاد مد برای چیزی فراتر از حفاظت را می توان به تمدن های روم باستان و مصر بازگرداند که هر دو از لباس ها برای تمایز بین طبقات بالا و پایین جامعه استفاده می کردند. اشراف در دوران امپراتوری روم، لباس هایی از پارچه های کمیاب و گران قیمت می پوشیدند که فقرا توانایی خرید آن را نداشتند، در حالی که طبقات بالای مصری لباس های کتانی را با رنگ های زنده ای که از مواد کمیاب و روش های وقت گیر ساخته شده بود، رنگ می کردند تا ثروت شان را به نمایش بگذارند. این تصور از مد و طراحی که فقط برای ثروتمندان مورد توجه قرار می گیرد، در سراسر قرون وسطی، دوره رنسانس و دوره الیزابت با روندهایی که عمدتاً توسط خانواده های سلطنتی مختلف در سراسر اروپا و دربار آن ها دیکته می شد، ادامه یافت. این روند در سال 1790 با اختراع چرخ خیاطی تغییر کرد که امکان تولید لباس های بسیار سریع تر و کم زحمت را فراهم کرد. بسیاری از مورخان مد به چارلز فردریک ورث (1826-1826) به عنوان اولین طراح مد که امروزه می شناسیم، اشاره می کنند که در بریتانیا متولد شد اما در پاریس که در آن زمان پایتخت مد بود، اقامت داشت. او به مشتریانش توصیه می کرد که برش ها، مدل ها و انتخاب های پارچه ای خاص برای تیپ های مختلف جذاب تر است.
این موفقیت به او اجازه داد تا خانه مد خود را تأسیس کند و جایگزین خیاطان ناشناخته ای شود که قبلاً توسط طبقات بالا استفاده می شد و در اختیار اربابان و معشوقه های ان ها بودند تا هر لباسی را که تصور می کردند بسازند. ورث و دیگر طراحانی که راه او را دنبال کردند، اکنون توانستند روند مد را دیکته کنند و کسب و کار خود را توسعه دهند تا هنرمندانی را به کار گیرند که بتوانند از مهارت های خلاقانه شان برای ایجاد الگوهایی برای دوخت لباس های زیبا و منحصر به فرد استفاده کنند. سپس این طرح ها به عنوان نمونه اولیه محصول نهایی به مشتریان ارائه می شد و مشتریان گاهی اوقات می توانستند طرح را مطابق میل خود تنظیم کنند. در این روش مشتریان تنها پس از تکمیل لباس شان را می دیدند. از این جا به بعد، طراحی مد می توانست بسیار خلاق تر باشد و مشتریان و طراحان طرح های تخیلی و پیچیده ای را طراحی می کردند که متناسب با سلیقه ی خاص آن ها است.
CAD ها
در آغاز قرن بیستم، پیشرفت های تکنولوژیکی عظیم و همچنین شروع جنگ رخ داد. دولت های کشورهای درگیر در جنگ جهانی اول مایل بودند که لباس های نظامی را برای سربازان وظیفه به سرعت و کارآمد تولید کنند و این پیشرفت در نهایت به کاتالیزوری برای تولید انبوه در صنعت مد تبدیل شد. با این کار، تولید کنندگان توانستند انتخاب گسترده ای از سبک ها، رنگ ها و برش های لباس را با هزینه ی بسیار پایین تر به مشتریان ارائه دهند و به بازارهایی با درآمد پایین تر این امکان را می دهد تا بتوانند بیشتر از همیشه لباس بخرند، به خصوص با معرفی دسته بندی لباس های آماده در اواسط قرن، فن‌آوری های دیجیتال با سرعت باورنکردنی در حال پیشرفت بودند و اختراع طراحی به کمک رایانه (CAD) و تولید به کمک رایانه (CAM) صنعت طراحی مد را برای همیشه تغییر داد. سیستم‌های CAD در ابتدا برای طراحی ماشین های دقیق مانند برش لیزری و ابزارهای فرز ایجاد شدند. با این حال در دهه 1970 صنعت مد شروع به جذب این فناوری کرد، زیرا ثابت شد برای ایجاد طرح های مد، ساختن الگوها و نقشه های مسطح و همچنین ارائه بسیار مفید است. CADها ابزار کارآمد تری برای انتخاب بافت، اندازه و قرار دادن تزیینات اضافه روی لباس ها بودند و به طراحان اجازه می داد تا به سرعت طرح ها را ویرایش کنند تا بیشتر با انتخاب های رنگ، الگوها و اشکال بازی کنند و همچنین سطح بالایی از جزئیات را برای گنجاندن در طرح‌های اولیه ارائه دهند. این به این معنی بود که در خط تولید، هدر رفت کمتری وجود داشت، زیرا تولید کنندگان الگوهای واضح تر و دقیق تری داشتند، مانند درزهای خاص برای استفاده. امروزه طراحی به کمک کامپیوتر در صنعت مد جهانی و رایج است و دانشجویان مد در طول تحصیل از این فناوری استفاده می کنند.
طراحی سه بعدی
ابزارهای سه بعدی، از جمله متاورس، هوش مصنوعی، AU و طراحی سه بعدی، فناوری بسیار جدیدی برای صنعت مد است. می توان از آن به روش های هیجان انگیزی برای افزایش تجربه مصرف کننده و کسب و کار با رهیافت مجازی، اتاق‌های اتصال مجازی، NFT و حتی آواتارهای تأثیرگذار سه بعدی برای اهداف بازاریابی و روابط عمومی استفاده کرد. با این حال، تجسم محصول سه بعدی احتمالاً متحول کننده ترین روند است. با ایجاد رندرهای سه بعدی به جای CAD یا طرح، طراحان، آزادی بیشتری برای آزمایش رنگ‌ها، الگوها و برش‌های لباس با ایده بسیار واضح تری از ظاهر محصول نهایی دارند. این فناوری به قدری پیشرفته است که طراحان حتی می توانند طرح های سه بعدی را بر روی مدل های سه بعدی یا آواتارها قرار دهند تا درک بهتری از نحوه ظاهر لباس در طیفی از انواع مختلف بدن و همچنین نحوه ظاهر محصول قبل از هر گونه تولید داشته باشند. این امر نه تنها فرآیند طراحی و تولید را سرعت می بخشد زیرا طراحان به زمان کمتری برای تنظیم دقیق طرح هایشان نیاز دارند، بلکه برای برند هایی که به دنبال آزمایش با مجموعه های فعلی هستند یا دسته های محصولات جدید ایجاد می کنند نیز عالی است.
به این دلیل که طراحی سه بعدی نه تنها به طراحان فرصتی برای تجسم محصول نهایی می دهد، بلکه به سرمایه گذاران، خریداران و مصرف کنندگان نیز فرصت بهتر و مناسب تری برای انتخاب استایل مورد نظرشان می دهد. بسیاری از برندهای مبتنی بر پایداری در حال کاوش در فناوری طراحی سه بعدی هستند زیرا هدر رفت را کاهش می دهد و ذخیره سازی را به حداقل می رساند. برخی از کسب و کارها با ارائه کتاب های دیجیتالی برای پیش سفارش به خریداران و مصرف کنندگان برای کاهش تولید انبوه و کاهش تولید کربن موجود در آن ها را حتی فراتر می برند. طراحی محصول سه بعدی ابزاری عالی برای هر برند جدید یا تاسیس شده ای است که امیدوار است دسته بندی محصول جدیدی را آزمایش کند، زیرا می توانید علاقه بازار را بدون هیچ گونه تولیدی آزمایش کنید که در هزینه ها صرفه جویی می کند.
برگردان به فارسی: سولماز همدانی
کاری از تیم تولید محتوای مجتمع فنی تهران نمایندگی ونک
لینک این مطلب را کپی کنید:
کپی شد!
